ویزای بشردوستانه یک نوع ویزا است که به افراد اجازه می‌دهد به دلیل وضعیت‌های انسانی اضطراری، مانند جنگ، آزار و اذیت‌های قومی، دینی، سیاسی یا بحران‌های طبیعی، وارد یک کشور دیگر شوند و از حمایت‌های لازم برخوردار گردند. این ویزا معمولاً برای کسانی صادر می‌شود که در کشور خود در معرض خطر جدی قرار دارند و به دنبال پناهگاه و امنیت در کشوری دیگر هستند. دریافت ویزای بشردوستانه ممکن است شامل ارزیابی وضعیت فرد، مصاحبه با مقامات مهاجرتی و اثبات نیاز به حفاظت باشد. این نوع ویزا هدف اصلی آن حمایت از حقوق بشر و فراهم کردن شرایط زندگی امن برای مهاجران است.
افراد مهاجر در شرایط نام برده شده در زیر، از دولت یا سازمان‌های بین‌المللی پناهندگی دریافت می‌کنند و از این طریق امکان ورود به کشور دیگر برای حفاظت و زندگی در شرایط ایمن به آنها داده می‌شود.
جنگ‌ها و بحران‌های سیاسی می‌توانند تهدیدی برای جان و امنیت افراد ایجاد کنند و باعث شوند تا افراد برای نجات جان خود از کشور خود فرار کنند.
در مناطقی که اقلیت‌ها یا گروه‌های خاص تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند، مهاجرت به کشورهایی که از حقوق بشر حمایت می‌کنند، ممکن است تنها راه فرار باشد.
افرادی که در معرض تهدید از طرف گروه‌ها یا دولت‌های ستمگر قرار دارند، ممکن است برای پناهندگی به کشورهای دیگر مهاجرت کنند.
بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله، و خشکسالی می‌توانند شرایطی ایجاد کنند که افراد را به مهاجرت وادار کنند.
مالزی به طور کلی به عنوان مقصدی برای مهاجرت بشردوستانه شناخته نمی‌شود و شرایط خاصی برای پذیرش پناهندگان ندارد. این کشور به عنوان عضو کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) نیست و در نتیجه از نظر حقوقی هیچ سیستم رسمی برای حمایت از پناهندگان یا مهاجران بشردوستانه ندارد. با این حال، مالزی همچنان برخی پناهندگان را از طریق برنامه‌های انسانی به‌ویژه از سوی سازمان‌های بین‌المللی مانند UNHCR پذیرش می‌کند.
گر هدف شما از مهاجرت به مالزی دستیابی به وضعیت پناهندگی و حمایت‌های بشردوستانه است، این کشور ممکن است مقصد مناسبی نباشد. مالزی به‌طور رسمی به پناهندگان حقوق شهروندی نمی‌دهد و سیستم مهاجرت بشردوستانه در این کشور به‌طور گسترده‌ای توسعه نیافته است.
مالزی به دلیل اینکه عضو کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) نیست، سیستم رسمی و قانونی خاصی برای پذیرش پناهندگان ندارد. با این حال، مالزی برخی پناهندگان و افراد نیازمند حمایت بشردوستانه را از طریق سازمان‌های بین‌المللی مانند UNHCR پذیرفته و به آنها خدماتی ارائه می‌دهد. فرآیند مهاجرت بشردوستانه به مالزی معمولاً از طریق این سازمان‌ها صورت می‌گیرد. در اینجا برخی از مراحل و شرایط مربوط به فرآیند مهاجرت بشردوستانه به مالزی آورده شده است:
پناهندگان که به مالزی وارد می‌شوند، باید درخواست خود را از طریق UNHCR (کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان) ثبت کنند.
برای این منظور، فرد باید به دفتر UNHCR در کوالالامپور مراجعه کرده و درخواست پناهندگی خود را ثبت کند. این فرآیند شامل ارائه مدارک شناسایی و توضیحات در مورد دلایل فرار از کشور مبدأ است.
پس از ثبت درخواست، سازمان UNHCR درخواست پناهندگی شما را بررسی خواهد کرد. این بررسی شامل ارزیابی دلایل پناهندگی و شرایط زندگی در کشور مبدأ شما می‌شود.
در این مرحله، ممکن است مصاحبه‌ای برای شفاف‌سازی وضعیت شما انجام شود و شما باید مدارک لازم را ارائه دهید که نشان‌دهنده تهدیدات جانی، آزار و اذیت یا شرایط خطرناک در کشور خود باشد.
پس از انجام بررسی‌های لازم، UNHCR تصمیم می‌گیرد که آیا شما واجد شرایط برای پناهندگی در مالزی هستید یا خیر.
اگر درخواست شما پذیرفته شود، وضعیت پناهندگی به شما اعطا می‌شود. البته به دلیل عدم وجود قوانین رسمی برای پناهندگان در مالزی، وضعیت شما به صورت غیررسمی خواهد بود.
ممکن است در صورتی که نیاز به کمک بیشتری داشته باشید، شما به سایر کشورها برای اسکان مجدد (resettlement) ارجاع داده شوید.
پناهندگان در مالزی می‌توانند از خدمات حمایتی سازمان‌های بین‌المللی مانند UNHCR، IOM (سازمان بین‌المللی مهاجرت) و سازمان‌های غیردولتی (NGOs) استفاده کنند.
این خدمات معمولاً شامل کمک‌های غذایی، مسکن موقت، خدمات بهداشتی، مشاوره حقوقی و حمایت در فرآیند اسکان مجدد است.
یکی از گزینه‌های موجود برای پناهندگان در مالزی، درخواست برای اسکان مجدد (resettlement) به کشورهایی است که به پناهندگان پذیرش می‌دهند.
کشورهای مانند آمریکا، کانادا، آلمان و استرالیا از جمله مقاصد رایج برای پناهندگان هستند که از طریق برنامه‌های اسکان مجدد پناهندگان را پذیرش می‌کنند.
مهاجرت بشردوستانه به مالزی، مانند بسیاری از کشورهای دیگر که به طور رسمی عضو کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) نیستند، با چالش‌ها و محدودیت‌های زیادی روبه‌رو است. در اینجا برخی از چالش‌های اصلی که پناهندگان و مهاجران بشردوستانه در مالزی با آن مواجه هستند آورده شده است:
مالزی به عنوان عضو کنوانسیون 1951 پناهندگان سازمان ملل متحد نیست و بنابراین هیچ سیستم رسمی یا قانونی برای پذیرش و حمایت از پناهندگان ندارد.
به همین دلیل، پناهندگان در مالزی وضعیت قانونی نامشخص و غیررسمی دارند و نمی‌توانند به طور رسمی در این کشور اقامت داشته باشند. این امر موجب آسیب‌پذیری آنها می‌شود و حقوق‌شان به شدت محدود است.
پناهندگان در مالزی حق کار رسمی ندارند. این محدودیت به این معناست که بسیاری از پناهندگان مجبورند در شغل‌های غیررسمی و با شرایط کاری بسیار سخت فعالیت کنند.
اگر پناهندگان توسط مقامات مهاجرت شناسایی شوند، ممکن است با خطر بازداشت و اخراج مواجه شوند، زیرا اقامت آنها غیرقانونی است.
به دلیل عدم داشتن اقامت قانونی، پناهندگان ممکن است دسترسی محدودی به خدمات بهداشتی، آموزشی و اجتماعی داشته باشند. این امر زندگی روزمره آنها را با مشکلات جدی روبه‌رو می‌کند.
پناهندگان باید به طور غیررسمی مسکن پیدا کنند که معمولاً به صورت موقت و با کیفیت پایین است. این می‌تواند شرایط زندگی را برای آنها دشوارتر کند.
پناهندگان که نمی‌توانند به‌طور قانونی کار کنند، مجبورند در شغل‌های غیررسمی با دستمزدهای بسیار پایین و شرایط کاری سخت مشغول به کار شوند.
این شرایط می‌تواند منجر به استثمار و سوءاستفاده از کارگران مهاجر شود. پناهندگان ممکن است در معرض خطرات مانند کار طولانی‌مدت، دستمزد پایین و شرایط کاری نامناسب قرار گیرند.
با توجه به عدم داشتن وضعیت قانونی، پناهندگان در مالزی قادر به دسترسی به خدمات اجتماعی یا حمایت‌های حقوقی مناسب نیستند.
سازمان‌هایی مانند UNHCR و NGOها ممکن است از پناهندگان حمایت کنند، اما این حمایت‌ها اغلب محدود و موقت است. پناهندگان به‌طور کلی باید وابسته به سازمان‌های بشردوستانه برای دریافت خدمات اساسی مانند درمان پزشکی و کمک‌های قانونی باشند.
بسیاری از مهاجران بشردوستانه در کمپ‌های پناهندگان یا مکان‌های موقت زندگی می‌کنند که شرایط آنها معمولاً نامناسب است. این شرایط شامل کمبود فضای مناسب، بهداشت ضعیف، کمبود مواد غذایی و آب آشامیدنی، و خطرات بهداشتی است. زندگی در چنین شرایطی می‌تواند فشار روانی زیادی را به مهاجران وارد کند.
مهاجران بشردوستانه از کشورهای مختلف با زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت به مالزی می‌آیند. زبان مالایی و انگلیسی زبان‌های رسمی در مالزی هستند، اما مهاجرانی که تسلط به این زبان‌ها ندارند، در برقراری ارتباط با جامعه میزبان و دسترسی به خدمات با مشکلات جدی مواجه می‌شوند. همچنین، تفاوت‌های فرهنگی ممکن است به شکاف‌های اجتماعی منجر شود.
مالزی نیز به عنوان یک مقصد برای مهاجران و پناهندگان، سازمان‌ها و نهادهای حمایتی مختلفی دارد که در زمینه حمایت از حقوق بشر، کمک به پناهندگان و مهاجران، و ارائه خدمات مختلف به آنها فعالیت می‌کنند. در اینجا برخی از سازمان‌ها و نهادهای مهم حمایتی در مالزی را معرفی می‌کنم:
UNHCR یکی از نهادهای اصلی و بین‌المللی است که به حمایت از پناهندگان و مهاجران بشردوستانه در مالزی پرداخته و خدمات مختلفی را برای این گروه‌ها فراهم می‌آورد. این سازمان به پناهندگان کمک می‌کند تا وضعیت قانونی خود را مشخص کنند و در صورت نیاز، به انتقال به کشورهای ثالث یا دریافت کمک‌های بشردوستانه کمک می‌کند. UNHCR همچنین در مالزی با دولت و سازمان‌های غیر دولتی همکاری می‌کند.
بسیاری از سازمان‌های غیردولتی در مالزی به پناهندگان و مهاجران کمک می‌کنند. این سازمان‌ها خدمات متنوعی از جمله کمک‌های پزشکی، خدمات روانشناختی، آموزش زبان و مشاوره حقوقی را ارائه می‌دهند.
هلال احمر مالزی نیز در زمینه‌های بشردوستانه و ارائه کمک‌های اولیه به پناهندگان و مهاجران فعالیت می‌کند. این سازمان خدمات پزشکی، غذایی و اجتماعی به پناهندگان ارائه می‌دهد.
سازمان‌هایی مانند Malaysian Human Rights Commission (SUHAKAM) نیز در مالزی به دفاع از حقوق بشر و حمایت از حقوق پناهندگان و مهاجران مشغول هستند. این نهاد‌ها با بررسی وضعیت حقوق بشر در کشور و دادن مشاوره‌های حقوقی به مهاجران، سعی در بهبود شرایط دارند.
بسیاری از پناهندگان و مهاجران در مالزی ممکن است به دنبال مهاجرت به کشورهای ثالث باشند. اگر وضعیت پناهندگی آنها توسط UNHCR تأیید شود، ممکن است به کشورهای دیگر برای اسکان مجدد منتقل شوند، اما این فرآیند زمان‌بر و پیچیده است.
برنامه‌های اسکان مجدد معمولاً برای پناهندگان با آسیب‌پذیری‌های خاص، مانند زنان و کودکان یا افراد با نیازهای ویژه در نظر گرفته می‌شود.
مهاجران و پناهندگان بدون وضعیت قانونی در مالزی ممکن است با خطر بازداشت، جریمه یا اخراج روبه‌رو شوند. مهاجران غیرقانونی در صورت شناسایی ممکن است توسط مقامات مهاجرت مالزی بازداشت شوند.
نهادهای حمایتی مانند UNHCR و NGOs می‌توانند به پناهندگان در زمینه مشاوره حقوقی کمک کنند و در صورت لزوم، در برابر اقدامات قانونی دفاع کنند.
ترجمه رسمی مدارک اهمیت زیادی در ارتباطات بین‌المللی دارد. این نوع ترجمه با تایید رسمی مراجع معتبر، امکان استفاده از مدارک در کشورهای دیگر برای اهداف مهاجرتی، تحصیلی، کاری و قانونی را فراهم می‌کند. همچنین، دقت و صحت ترجمه رسمی برای جلوگیری از سوءتفاهم‌ها و مشکلات حقوقی بسیار حیاتی است.
شبکه مترجمین اشراق با همکاری مترجمان رسمی قوه قضائیه ارائه دهنده خدمت ترجمه رسمی انواع مدارک و اسناد در 5 زبان زنده دنیا به صورت آنلاین می‌باشد. همچنین این مرکز در صورت نیاز آمادگی دارد تا مهر دادگستری، وزارت امورخارجه و کنسولگری را برای ترجمه رسمی اخذ نماید.
