نحوه فرمت‌بندی مقالات برای ارسال به مجله در کمترین زمان

فرمت‌بندی به زبان‌های مختلف

مقاله ممکن است به زبان‌های مختلفی نوشته شده و یا به زبان دیگری ترجمه شده باشد و نویسنده بخواهد مقاله خود را به زبان مجله یا کنفرانس موردنظر فرمت‌بندی کند. بدیهی است فرمت‌بندی مقالات به سایر زبان‌ها مشکل خواهد بود و ویراستار نه تنها باید فرمت مجله یا کنفرانس را به خوبی مطالعه و درک کند بلکه باید به زبان آن هم تسلط کافی داشته باشد.

نوع فرمت‌بندی

مقالات به دو دسته تقسیم می‌شوند: مقالات ژورنالی و مقالات کنفرانسی که در ژورنال های معتبر چاپ می شوند و مقالات کنفرانسی مقالاتی هستند که برای همایش ارسال شده‌اند. این دو دسته مقالات باهم تفاوت‌هایی دارند و از تفاوت‌های بارز آن‌ها در فرمت‌بندی مقالات می‌باشد. برای مثال در اکثر مقالات ژورنالی محدودیتی درباره تعداد صفحات وجود ندارد و تعداد صفحات بسته به موضوع و نوع مقاله می‌تواند طولانی باشد ولی در مقالات کنفرانسی برای مقالات محدودیت صفحه تعیین شده است و محقق موظف است این تعداد صفحات را رعایت کند وگرنه مقاله وی پذیرفته نمی‌شود.

وجود شعر، فرمول، جدول و شکل در محتوای مقاله

معمولا هر مجله یا کنفرانس برای شعر، فرمول، جدول و شکل فرمت خاصی درنظر می‌گیرند وهرچه تعداشان در محتوای مقاله بیشتر باشد، فرمت‌بندی آن‌ها برای نویسنده یا ویراستار مشکل‌تر می‌شود.

تعداد رفرنس‌های مقاله

عنوان مقاله: بررسی فونت عنوان، تکراری نبودن عنوان مقاله و ذکر اسامی نویسندگان و وابستگی‌های سازمانی آن‌ها وهمچنین تاریخ ارسال مقاله زیر بخش عنوان مقاله ضروریست. در صورت لزوم برخی از اطلاعات را در زیرنویس ارائه می‌شود.

چکیده مقاله: چکیده مقاله باید کوتاه باشد و بیشتر از 250 کلمه نوشته نشود و همچنین بتواند به طور خلاصه و جامع از اهداف، روش‌ها و نتایج حاصل‌شده از کل مقاله بدهد.

مقدمه مقاله: مقدمه بخش مهمی از مقاله می‌باشد که در آن باید اهداف و موضوع پژوهش به طور دقیق بیان شود و متغیرها و اصطلاحاتی که در مقاله استفاده شده، تعریف شوند.

مواد و روش‌ها: در بخش مواد و روش‌ها، علاوه‌براینکه باید به طور کامل و واضح روش مورداستفاده توصیف شود، بایستی چگونگی جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات وهمچنین دلیل استفاده از روش حاضر شرح داده‌شود.

نتایج: این بخش معمولا کوتاه می‌باشد و فقط داده‌های بدست آمده شامل نمودارها، جداول و اشکال ارائه می‌شوند. نتایج باید به صورت عینی و واضح بیان شوند. نام‌گذاری نمودارها، جداول و اشکال برای رفرنس‌دهی و عدم توضیح نتایج از جمله نکات ضروری این بخش می‌باشد.

بحث: در این بخش باید تمامی نتایج و یافته‌هایی که در بخش قبل ارائه شد، توضیح داده و بحث شود. همچنین به طور خلاصه پژوهشی که انجام شده، مطرح شود و خطاها و روش‌های رفع خطا در پژوهش بررسی شوند.

نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری شامل پاراگرافی است که در آن همه چیز به هم پیوند می‌خورد و کلام آخر منعقد می‌شود. در نگارش بخش نتیجه‌گیری:

• اهمیت و فرضیات پژوهش مجددا بیان می‌شود.

• دستاوردهای اصلی به طور کامل شرح داده می‌شوند.

• اطلاعات جدیدی ارائه نمی‌شوند و آنچه از پژوهش نتیجه‌گیری شده، نوشته می‌شود.

• پیشنهادات و رهنمودهایی برای پژوهش‌های آتی ارائه می‌شود.

منابع: منابع بخش مهم پژوهش می‌باشد و باید به طور دقیق همه منابع به صورت فهرست نوشته شود. رفرنس‌دهی انواع مختلفی دارد و سبک رفرنس‌دهی در هر مجله متفاوت است. بنابراین باید مطابق با آن سبک نوشته شود. از معروف‌ترین روش‌های رفرنس‌دهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. روش رفرنس‌دهی اِی پی اِی(APA)

2. روش رفرنس نویسی اِی اِم اِی(AMA)

3. روش رفرنس نویسی اِم اِل اِی(MLA)

4. روش رفرنس نویسی شیکاگو(Chicago)

5. روش رفرنس نویسی توربین(Turabian)

ضمایم: درج ضمایم اختیاری است، اما می‌تواند به عنوان یک بخش ارزشمند برای یک مقاله تحقیقاتی باشد. در اصل، ضمایم جایی است که می توانید مطالبی را در آن جای دهید که به خواننده کمک می‌کند تا یافته‌های شما را تجسم کند و دانش خود را در مورد موضوع افزایش دهد. در درج ضمایم می‌توانید لیست جداول، فهرست اشکال، داده‌های خام و اطلاعات یادداشت‌برداری شده را ارائه دهید. در قسمت بحث، می‌‌توانید به بخش ضمایم اشاره کنید.

تقدیر و تشکر: درآخر از همه افرادی که در فرآیند پژوهش به شما کمک نموده‌اند مانند اساتید یا پژوهشگران دیگر با نام بردن از آنها، مراتب تقدیر و تشکر خود را به جا آورید.